Epiloog

Donderdag 13 juni. op weg naar Metz.

Metz ligt ongeveer op de helft van de route naar huis en we wilden de dependance van het Centre Pompidou aldaar wel eens zien. Omdat we eerder een wel heel erg lekkere Sancerre hadden geproefd zijn we naar Sancerre gereden en hebben na enig zoeken de cave van deze wijnleverancier gevonden en hebben daar "enige" flessen gekocht. Om omstreeks 17:30 kwamen wij bij het door ons gereserveerde hotel aan, typisch zo'n modern Frans no-nonsens hotel op een industrieterrein, tegenover een enorme dealer voor motoren met een grote voorraad occasions van allerlei merken. Honderd meter hier vandaar was een enorm groot soort wokpaleis gevestigd, waar je de eenheidsprijs van € 21,90 per persoon betaalt en je je dan klem kunt eten met ongelooflijk veel soorten Aziatische gerechten. We hebben ons ingehouden.  Half bewolkt, 19 graden.

Vrijdag 14 juni, naar huis.

Om 9:30 vertrokken wij na een goed ontbijt in de druilerige regen naar het Centre Pompidou, op zo'n 10 minuten rijden van het hotel. We hebben de auto in een parkeergarage gezet op nog geen honderd meter van de ingang van dit heel opmerkelijke gebouw, dat het Centre Pompidou Metz herbergt. Het Centre is geen museum maar een tentoonstellingsgebouw waar wisselende tentoonstellingen te zien zijn. Het dak ziet eruit als een grote platte schelp en wordt ondersteund door een enorme houten constructie. Binnen waren een paar opmerkelijke tentoonstellingen te zien, zoals een draperie met enorme kleurrijke "lakens" en een tentoonstelling van de schilder André Masson (1896-1987) die pas na zijn dood bekend geworden is. Zijn werk lijkt zo nu en dan op Picasso, dan weer op Dali en werd in de loop der jaren steeds abstracter. Om 11:45 vertrokken naar het noorden. In de Ardennen was het weer Ardenner weer, de temperatuur zakte in regenbuien tot 12 graden. En ondanks dat we allerlei files hebben vermeden waren we pas om 17:30 thuis en kunnen we nu nagenieten van een mooie vakantie.

Tot Slot.

De fietsroute La Loire au Vélo is een 900 kilometer lange fietsroute  langs de Loire van Nevers tot aan de monding in de Atlantische Oceaan bij St. Nazaire of vice versa. De route is in het algemeen uitstekend van wegwijzers voorzien, hetzij als borden en/of pijlen op de weg, en volgt fietspaden en autoluwe wegen. Een paar keer hebben we onverharde landweggetjes moeten volgen. Toch zijn de gratis verkrijgbare GPX-tracks wel handig als in zeldzame gevallen de wegwijzers niet aanwezig zijn of verkeerd staan. Onze reis was een georganiseerde reis door http://www.fietvakantiewinkel.nl. Zij regelen de hotels, het vervoer van de bagage, de eventuele huur van (elektrische) fietsen en een uitstekend routeboekje met allerlei informatie over wat je onderweg tegen gaat komen zoals historische gebouwen, de aanwezigheid van bakkers, pleisterplaatsen etc. Aan het eind van de reis moet je weer terug naar de startplaats en dat kan uitstekend met de treinen van de SNCF, die speciale compartimenten voor fietsen hebben. En voor een reis van ongeveer 200 kilometer betaal je € 32 per persoon en de fiets kan gratis mee.

De contacten met Fransen waren vrijwel altijd heel prettig, je wordt vriendelijk bejegend door hotelpersoneel en de fietsen konden altijd veilig gestald worden. Misschien helpt ook wel dat wij redelijk goed Frans spreken. Wat ook opmerkelijk is dat fietsers door automobilisten met respect behandeld worden; ze stoppen vaak als je over moet steken of verlenen je voorrang waar dat eigenlijk niet hoeft. Ook heel mooi is dat kinderen al op jonge leeftijd klassikaal naar een museum gaan en daar op speelse wijze met kunst worden geconfronteerd. Kom daar hier maar eens om, hè, kunst is toch een linkse hobby. En een croissant is toch in Frankrijk het lekkerst.

FIN